Bevallen is een natuurlijk proces, een oer-proces. Cultuurhistorische factoren hebben het gezicht van de bevalling verstoord, er heerst een collectieve angst voor bevallen en die angst is contraproductief, die angst faciliteert een zelfvervullende voorspelling. Angst zet de bekkenbodem op slot, daarom er moet vaker van buitenaf gesleuteld worden (interventies) om die bekkenbodem open te krijgen.
Men neme de angst weg en voilà, bevallen wordt weer leuk, magisch, wonderlijk, en, wonder boven wonder, we komen in een positieve spiraal: ik ben er heilig van overtuigd dat er zonder angst ook minder complicaties en interventies zullen optreden. Zou het niet mooi zijn als de gemiddelde Nederlandse vrouw totaal ontspannen aan haar geboortereis begint?
Op naar een collectief vertrouwen
Er moet veel meer aandacht komen voor de positieve belichting van de bevalling. Zwangere vrouwen verdienen het om al vroeg in de zwangerschap in contact te komen met de mooie kant van bevallen. Er moet veelvoudige informatie beschikbaar zijn over de opties die ze hebben (denk: verticale houdingen, watergeboorte, doula, het recht om inknippen te weigeren), en ook het belang van vertrouwen in het vrouwelijke kunnen, acceptatie en overgave aan de kracht van de weeën, ontspanning tijdens en tussen de weeën, een hoofd-uit-intuïtie-aan benadering.
Een collectief vertrouwen in het natuurlijke proces zal de gemiddelde bevalling ten goede komen.
Er zijn gelukkig al veel initiatieven in Nederland die (al dan niet) grootschalig bijdragen aan een positieve beweging van vertrouwen. De geboortebeweging (richt zich vooral op het waarborgen van de autonomie van de vrouw, en het verdedigen van haar rechten), hypnobirthing (richt zich op het vertrouwen van het natuurlijke proces), en natuurlijk tal van zwangerschapscursussen en boeken over zwangerschap en bevallen.
Maar willen we echt een beweging die opgewassen is tegen de trend van meer ziekenhuisbevallingen en meer inleidingen en interventies, dan moet er echt heel veel meer gebeuren.
Twee dingen mogen in Nederland (en wereldwijd) in het algemeen flink verbeteren rondom bevallen: 1) de geboortezorg, en dan met name respect voor de autonomie van de barende vrouw, en ook de acceptatie/ facilitering van een verscheidenheid aan baringshoudingen, evenals 2) het vertrouwen van de zwangere vrouw in haar lichaam en haar kunnen, en het natuurlijke proces van de bevalling.
Met betrekking tot punt 2: Ik heb persoonlijk onschatbaar veel gehad aan de boeken van Ina May Gaskin, die staan tjokvol prachtige geboorteverhalen. Ina May’s verhalen zijn prachtig, tijdloos, ook al spelen ze zich af in de VS in de vorige eeuw. Ik zou ze nog aanraden aan iedereen die net als ik geboorteverhalen kan verslinden.
En er zijn ook wel (een paar) boekjes in Nederland met geboorteverhalen, maar niet per se de mooie, en ook niet per se verhalen waar vrouwen altijd in hun kracht staan. Terwijl het juist zo belangrijk is om de mooie verhalen te delen. Zo kwam ik dus ook op het idee om een verhalenbundel te maken van mooie geboorteverhalen.