Februari / maart 2011 Mijn hele zwangerschap verliep voorspoedig en met 34 weken hadden we de controle bij de verloskundige. Kindje lag goed (hoofd beneden) en was al een beetje ingedaald. We mochten een afspraak gaan maken voor de liggingsecho. Ik dacht nog, “we weten toch al hoe ze ligt, maar een extra echo is altijd leuk!” Een week later hadden we de echo, de echokop ging op mijn buik en…. Stuitligging…. Ik ben niet snel van mijn stuk en…
Nog niet ingedaald Dinsdagmiddag was ik nog bij de verloskundige en daar bleek dat Puk nog steeds niet volledig was ingedaald. Kortom: als mijn vliezen zouden breken, moest ik zo snel mogelijk gaan liggen. Donderdag de 18e zou ik 41 weken zwanger zijn en zou ik gestript gaan worden. Dat was geen fijn vooruitzicht vond ik. Gelukkig besloot Puk het niet zover te laten komen (of was het de gember en bitterlemon?). Tjsoing! Dinsdagavond op tijd naar bed gegaan maar…
Stuit En dan hoor je dat je kindje niet ideaal ligt. Rond 34 weken is zichtbaar dat de baby met de billen omlaag ligt en met de beentjes omhoog. Een onvolkomen stuitligging. Wat nu? Aangezien ik in de medische wereld zit en een lezer ben, verdiep ik mij in de wetenschappelijke artikelen die er te vinden zijn over een stuitbevalling versus keizersnede. Een heel klein percentage kans op meer complicaties voor de baby bij een natuurlijke stuitbevalling in één groot…