Je mag trots op jezelf zijn, zei de verloskundige na de geboorte. Trots heb ik me nooit gevoeld: daar voelde het te natuurlijk voor. Ik voelde me wel heel voldaan. Weeën als warme golven Het begon op een morgen met een ‘plop’. Plop?, dacht ik, en toen stroomde het vruchtwater weg en daalde mijn kindje met een kleine wee in. De verloskundige was er snel. Mijn weeën waren een soort warme golven, die als een strakke band van boven naar…
Een zware zwangerschap voor mij en het gezin Ik begin mijn verhaal vanaf het moment dat ik 35 weken zwanger ben. Vanaf het moment dat ik 20 weken zwanger was schoot ik dagelijks in de weeën, die regelmatig kwamen, met tussenpozen van 3 tot 5 minuten. Vooral aan het einde van de dag had ik hier veel last van. Waneer ik geen weeën had bleven wel de pijnlijke harde buiken aan houden. Geen dag nam mijn lichaam rust en had ik…
Na een fluxus bij de thuisgeboorte van ons tweede kind had ik een indicatie voor een ziekenhuisbevalling. Normaal gezien zou ik een infuus krijgen. Dat wilde ik niet, dus ik had bedongen om bij aankomst in het ziekenhuis alleen een ‘waaknaald’ te krijgen. Voorts had ik mij voorbereid met yoga en HypnoBirthing-technieken. Van donderdag op vrijdag had ik heel veel harde buiken en wat voorweeën, dus een slechte nacht. Om 4.20 kreeg ik ‘echte’ weeën, een uur lang om de 5 minuten….
Februari / maart 2011 Mijn hele zwangerschap verliep voorspoedig en met 34 weken hadden we de controle bij de verloskundige. Kindje lag goed (hoofd beneden) en was al een beetje ingedaald. We mochten een afspraak gaan maken voor de liggingsecho. Ik dacht nog, “we weten toch al hoe ze ligt, maar een extra echo is altijd leuk!” Een week later hadden we de echo, de echokop ging op mijn buik en…. Stuitligging…. Ik ben niet snel van mijn stuk en…
De keizersnede en het schuldgevoel, de teleurstelling in je eigen lichaam. Ook ik heb het ervaren, de eerste keer dan. Nu kan ik met trots zeggen dat mijn lichaam gemaakt is om zwanger te worden en mijn baarmoeder een 5 sterren hotel is, ik heb gewoon wat hulp nodig op het einde. Het was zodanig knus daarbinnen dat beide zoontjes supergoed groeiden en halverwege de zwangerschap al een grote voorsprong hadden genomen op de curves. Laatste nacht alleen De eerste…
Het 15 november 2014. Om 1.00 uur in de nacht word ik wakker en voel ik bewust even aan mijn buik. Nog een paar uur en dan zijn we op weg naar het ziekenhuis om de bevalling op te wekken. Ik ben bijna 42 weken zwanger, maar jij kleine schat vindt het te fijn daarbinnen. Ik voel je bewegen en krijg een glimlach op mijn gezicht. Misschien heb ik je vandaag wel in mijn armen. Heel langzaam dommel ik weer in slaap. Een beetje gespannen…
Wat snel! Zwanger van ons 3e kindje. Het voelt anders. Alle hormonen en zwangerschapsverschijnselen spelen eerder en heftiger op. Ik voel me ook vreselijk misselijk. Ik verzoek bij de verloskundige zoveel mogelijk extra echo’s. “Nee, ik maak me geen zorgen, maar ik heb het gevoel dat het beter is om een vroege echo te doen. En voor de rest ook extra echo’s”. Ik ga alleen naar de echo. Mijn man zorgt voor onze 2 meisjes van 2 en 3 jaar. 2 zwarte…
Zwanger worden ging makkelijk. Tussen het moment dat we er voor gingen en zwanger raken zaten 2 maanden. Ook fysiek kende mijn zwangerschap weinig bijzonderheden; ieder bezoek aan de verloskundige was mijn bloeddruk exact hetzelfde. Ik heb nog wel wat fysiotherapie gehad voor mijn heup en bekken, omdat ik daar last van kreeg verderop in mijn zwangerschap. Maar niks was zo belastend dat ik niet goed meer kon functioneren. Ontspannen met verlof Het zwaarste had ik het mentaal. Op mijn werk…
Na al een aantal weken flinke oefenweeën, naderde de uitgerekende datum. Aangezien die 2 dagen na mijn eigen verjaardag viel, hoopte ik enorm dat ze nog even zou blijven zitten. Precies een week na de uitgerekende datum was het eindelijk zo ver. Gestript Op maandag, tijdens de controle bij de verloskundige, had ik aangegeven dat ik er echt wel klaar voor was. Ik sliep slecht, had pijn in mijn buik, waar mijn kindje elke dag trapte en het was al een…
Mamma worden was voor mijn gevoel niet iets vanzelfsprekends. Het was een verantwoordelijkheid waarvan ik niet wist of ik het zou kunnen dragen. Maar na mijn 30ste begon ik er anders over te denken. We kochten samen een 1 gezinswoning op de groei. Voor het geval dat. Zo nu en dan gingen we op kraamvisite. Leuk, maar de baby ging toch gauw weer terug naar de mama. Niets voor mij. Breekbaar. Tot we op vakantie toch samen over de toekomst…