Ik had heel positieve verwachtingen over hoe hij zou komen. Ik had een geboorteplan opgesteld. Alles lag klaar en ik was al weken thuis. Al iets over de helft van de zwangerschap was ik ziek gemeld omdat de combinatie van zwangerschap en werken te zwaar bleek. Ik was nog wel fit genoeg om de dagen door te komen, ik zwom een paar keer per week en ik had geen haast om te bevallen. Net náást het vloerkleed braken mijn vliezen…
Vertrouwen en toch ook angst Ondanks mijn ijzersterke vertrouwen in de kracht van vrouwen en hun kunnen om te baren, ondanks dat ik al twee keer een droombevalling heb mogen meemaken in bad, thuis, ondanks dat er een ongelofelijke verzameling geboorteaffirmaties in mijn geheugen staat gegrift, ben ook ik bekend met angst voor de bevalling. Ik kan er een tijd lang niet m’n vinger op leggen, maar als ik aan de aanstaande bevalling denk dan voel ik angst. De laatste…
Heel de zwangerschap keek ik uit naar de bevalling. Ik had van mijn moeder het boek Spiritual Midwifery gekregen van Ina May Gaskin, een prachtig boek waardoor ik veel vertrouwen had in de bevalling. Het leek me zo’n magische gebeurtenis, bevallen, en ik ben ervan overtuigd dat mijn zin in de bevalling het verloop van mijn daadwerkelijke bevalling ook ten goede is gekomen. Mooie zinnen Ook had ik door de zwangerschap heen positieve affirmaties verzameld en gepersonaliseerd. Mooie zinnen waarvan…
Oorontsteking Net als in het 3e trimester van mijn eerste zwangerschap, was ik nu weer aan de lopende band ziek in het derde trimester. Met Kerstmis kreeg ik voor het eerst in mijn leven een oorontsteking, ik was ruim 39 weken zwanger. Ik heb een hele nacht jankend opgezeten, ik heb nog nooit zulke helse pijn gehad. Doe mij bevallen maar, riep ik nog, want dan heb ik tenminste pauze tussen de weeën. De pijn van mijn oorontsteking was continu en…
Mijn eerste zwangerschap vond ik best zwaar. Ik had veel last van mijn bekken, ik was moe en ook vaak verkouden of grieperig. Daardoor zag ik een beetje op tegen nog een zwangerschap, vooral omdat ik nu ook de hele dag een peuter om me heen had. Gek genoeg vond ik mijn 2e zwangerschap heerlijk! Ik was veel gezonder gaan eten, waardoor ik niet meer ziek of moe was. Ik had besloten om juist in beweging te blijven in plaats van het…
Ik had zo lang gewacht om dit te mogen ervaren Mijn eerste zwangerschap en bevalling waren voor mij erg magisch. Ik had zo lang gewacht om dit te mogen ervaren. Mijn hele leven wilde ik al zwanger zijn, bevallen en moeder worden maar ik wilde wachten tot ik er aan toe was. Ik was met mijn zwangerschap van Mauro dan ook zo blij en was in wonder voor de ervaring die zo miraculeus is, hoe een leven in mij groeide….
Ik ben zo blij dat ik tot de beslissing ben gekomen om thuis te bevallen. Ik voelde diep van binnen dat mijn lijf gekozen had om deze twee babies te dragen. En dat ik voelde dat zolang ik op het vertrouwen zou varen, dat het dan goed zou gaan. Zou ik mezelf verloochenen, dan zou het allemaal anders kunnen lopen. Angsten van anderen Mijn zwangerschap was een hele weg. Een ongeplande zwangerschap (wel voorspeld door meerdere mensen jaren terug), en mijn…
Opnieuw zwanger Ik was zo geïnspireerd door de bevalling van Mauro dat ik twee jaar later een doula opleiding ben gaan doen. Ruim 4 jaar na Mauro ben ik opnieuw zwanger geworden. Toen ik zwanger werd van Itzae voelde alles wel anders, juist omdat ik niet meer onwetend op mezelf vertrouwde, maar inmiddels ook de andere kant van zwangerschap en bevallen had meegemaakt – als doula. Ik moest echt bewust weer alles los laten en ervoor kiezen om lekker vol…
Na een fluxus bij de thuisgeboorte van ons tweede kind had ik een indicatie voor een ziekenhuisbevalling. Normaal gezien zou ik een infuus krijgen. Dat wilde ik niet, dus ik had bedongen om bij aankomst in het ziekenhuis alleen een ‘waaknaald’ te krijgen. Voorts had ik mij voorbereid met yoga en HypnoBirthing-technieken. Van donderdag op vrijdag had ik heel veel harde buiken en wat voorweeën, dus een slechte nacht. Om 4.20 kreeg ik ‘echte’ weeën, een uur lang om de 5 minuten….
Zaterdag, 13 juni, 2015. Het is ochtend, rond 7.00 uur, en ik word wakker van druk op mijn heupen. Ik kan al weken alleen nog maar op mijn zij liggen, dus ik denk dat ik niet goed meer lig. Ik draai me om, maar de druk blijft. Ik besluit op te staan en sluip uit bed. Maar Skye heeft precies een ingebouwde radar en voelt het aan als ik uit bed kruip. Hij wordt gelijk wakker, dus hij gaat mee naar…