Licht uit, lichaam aan
Op een zomer besloten ik en mijn vriend Jasper dat een tweede kindje welkom was in ons gezin. Onze dochter Kyra was inmiddels een leuke sociale beweeglijke peuter van 3 jaar. Ik vond een groter leeftijdsverschil tussen de kinderen wel fijn en gunde Kyra een broertje of zusje. Een broer of zus hebben geeft weer een andere dimensie aan gezin en dat wilde ik haar graag meegeven.
Binnen twee maanden was het raak. Exact de tijd die we ook nodig hadden om zwanger te raken van Kyra.
Mijn zwangerschap ging voorspoedig, wat misselijkheid en aversies tegen bepaald eten. Ik had met name een aversie voor noten, wat met een dochter die dol is op noten en pindakaas een aardige uitdaging was. Een lage bloeddruk zorgde wel eens voor duizeligheid. Ik hoefde daarom geen zout te laten staan maar mocht zout toevoegen. Al met al kon ik erg genieten van het zwanger zijn.
De bevalling van mijn oudste
Op de bevalling van Kyra kijk ik zeker niet negatief terug, maar er waren een aantal aspecten die ik anders zou willen deze keer. Bij Kyra ben ik thuis in bad begonnen, maar na het breken van de vliezen bleek er meconium in het vruchtwater te zitten. Dit betekende een transfer naar het ziekenhuis. Daar ben ik in bed en op mijn rug bevallen. Op ’t einde heb ik erg lang persweeën moeten wegzuchten, wat ongelofelijk intens was. Ik heb geen behoefte aan een herhaling hiervan.
Ik wilde weer een badbevalling thuis, en dan nu ook echt thuis blijven. Om me voor te bereiden op de bevalling heb ik een hypnobirthing cursus gevolgd. Ik was in eerste instantie wat sceptisch. De term Hypnobirthing heeft wat zweverigs. maar na een introductieavond bij Karina Vos werd me duidelijk dat je eruit pikt wat werkt voor jou. Het was een cursus met partner, dus ik moest Jasper ook overtuigen. Hij is nuchter en analytisch, dus hij deed de cursus meer voor mij, maar wel fijn dat hij er voor mij was, om mij te ondersteunen om goed voor te bereiden op de bevalling.
Tijdens de cursus werd me vooral duidelijk dat je je lichaam conditioneert om ontspannen te blijven, en dat de cursus een selectie aan mogelijkheden biedt die je kunt gebruiken en oefenen om hier te blijven. Hypnobirthing werkt ook volgens het principe dat je lichaam wel weet wat het moet doen, dus dat je je daaraan moet overgeven. Met verschillende ademtechnieken om in verschillende fases van de bevalling te gebruiken kun je in de ontspanning blijven.
Hands-off bevallen
Na het volgen van de hypnobirthing cursus wilde ik zoveel mogelijk hands-off bevallen. Dus niet getoucheerd worden, geen vliezen breken maar volledig op mijn lichaam vertrouwen dat het weet wat het moet doen, en zelf met deze flow meegaan. Ik wilde niet weten hoever ik al was, en weten of ik al mocht persen, ik wilde gewoon mee kunnen gaan met de behoeftes van mijn lichaam.
Naast Jasper wilde ik ook graag vriendin en doula Paulina bij de bevalling aanwezig hebben. Zij kon voor wat extra zachte vrouwelijke energie zorgen en met haar ervaring als doula ondersteunen. Ook onze dochter Kyra mocht van mij bij de geboorte aanwezig zijn. Om haar op te vangen vroeg ik ook of mijn moeder er weer bij wilde zijn (zij was ook bij geboorte van Kyra). Daarmee was mijn bevalteam compleet, om een fijne bevalling te hebben.
Het bleef een zwangerschap zonder complicaties. Bij de 20 weken echo kregen we te horen dat het een jongetje was. Omdat Kyra een zusje wilde, hebben we haar verteld dat ze een broertje kreeg. Dit bracht even teleurstelling bij haar, maar al gauw was ze helemaal om en gaf ‘Jochie’ (onze werktitel voor de baby) kusjes en zong liedjes voor hem.
Jochie lag nog lang in stuit, maar flipte keurig op tijd naar ‘head down’, wellicht met wat hulp van wat rebozo sifting en spinning baby oefeningen via Paulina.
Wachten op het begin
37 weken ging voorbij, the magic number om thuis te mogen bevallen. Maar nog geen Jochie die zich aandiende.
38 weken, nog steeds geen Jochie. Ik kreeg steeds meer van mijn checklist gedaan, waaronder nog een keukenvloer laten leggen.
39 weken gingen voorbij. Ook 39+2 ging voorbij, de termijn waarop Kyra geboren is. Vanaf nu liep ik langer door dan Kyra. Vanaf toen leek ook in eens de zwangerschap zwaarder te worden. Veel druk op mijn schaambeen, en wat onrustige nachten, maar niks regelmatigs dat leek door te zetten.
Tussen de 37 en 40 weken waren heel veel dagen dat ik liever niet wilde bevallen, een hoop verjaardagen, koningsdag, dodenherdenking, bevrijdingsdag. Een mijnenveld van dagen om te ontwijken. Gelukkig gebeurde er niks op deze dagen.
Wie bevalt er nu op de uitgerekende datum
Op 6 mei 2017, de dag voor mijn uitgerekende datum, was de eerste mooie dag in weken. Omdat ik niet wist wanneer ’t zou beginnen besloten we nog lekker naar de speeltuin en kinderboerderij Rotsoord te gaan om van de zon te genieten. Paulina en haar man en kinderen gingen ook mee. In de speeltuin zaten we te grappen over wat nou een mooie datum zou zijn voor Jochie om te komen. Ik noemde dat ik 7 mei 2017, de uitgerekende datum, wel een mooie datum vond, maar het komt zo weinig voor dat je bevalt op uitgerekende datum.
In de speeltuin rommelde het wel in mijn buik, maar niet regelmatig, en niet heel heftig. Toen we op de fiets stapten naar huis toe zei ik tegen Jasper en Paulina dat ’t onrustig was in mijn buik. Uiteindelijk ben ik direct naar huis gefietst en is Jasper nog wat boodschappen gaan doen.
Ook thuis bleef het rommelen aanhouden. We hebben lekker makkelijk soep gegeten, daarna heb ik Kyra in bad en in bed gedaan, waarbij het rommelen aan bleef houden.
Regelmatige, korte weeën
Ik besloot eens te timen. Weeën om de 8-10 min. Inmiddels was er wat meer regelmaat in de weeën, maar ze hielden niet heel lang aan. Mijn moeder appte me op dat moment of ’t nog rustig was. Zij ging naar cabaretvoorstelling van mijn broer (hij is cabaretier). Ik wilde haar niet voor niks daar van wegroepen dus ik wist even niet wat ik haar moest antwoorden. Uiteindelijk heb ik: “Het rommelt, maar nothing conclusive,” geantwoord.
Ze heeft vervolgens de hele voorstelling met de telefoon op d’r schoot gezeten.
Kyra is zonder problemen gaan slapen. Ik durfde nog niet te zeggen of het begonnen was, daarvoor wilde ik zelf in bad gaan en kijken of ’t bleef aanhouden terwijl ik ontspande. In bad zette ik de Hypnobirthing ‘rainbow relaxation’ op. De ontspanning in bad was fijn, maar de weeën bleven, hoewel ze in de ontspanning lichter voelden. Voor mij was ’t nog steeds niet helder of ’t nu begonnen was of niet. Het liep tegen 23.00 uur. Wat nu doen? Mijn rust pakken, wat proberen te slapen, of ervoor gaan en actief wakker blijven?
Rust pakken
Ik hield Paulina ook op de hoogte via de app. Zij woont verderop in de straat en kon er in een paar minuten zijn. Na wat overleg met Jasper en Paulina besloten we dat we nu beter onze rust nog kunnen pakken, nu het nog kon. Dit lieten we ook aan mijn moeder weten.
Maar eerst belde we de verloskundige nog voor we de nacht in gingen. Om haar van mijn status op de hoogte te brengen. Doorgegeven dat ik weeën had om de 10 minuten, dat ze nog niet heel intens waren en dat we haar nog niet nodig hadden, maar wellicht wel later vannacht. Marieke had dienst. Ze vroeg aantal dingen en wenste ons daarna een goede nacht.
Licht uit, lichaam aan
Daarna kropen we in bed. Ik keek nog wat cabaret, Pieter Derks was op televisie. Fijn om nog een beetje afleiding te hebben. Toen deed ik het licht uit, en ging mijn lichaam aan. Binnen een paar minuten kwamen de weeën zo kort op elkaar dat ik de weeën timer er bij pakte. Ik had weeën van 1½ minuut om de 3 à 4 minuten. Het was begonnen, en hoe! Het was toen kwart voor 12.
Paulina was er binnen een paar minuten. Terwijl Jasper beneden de boel ging verbouwen en het bad klaar ging zetten hield Paulina mij gezelschap. We grapten dat Jochie nu toch op 7 mei 2017 geboren ging worden.
De weeën kwamen kort op elkaar, maar tussen de weeën door kon ik goed ontspannen met de Hypnobirthing ademhalingstechnieken. Ik voelde dat de weeën heel effectief bezig waren en de druk naar beneden zetten. Toen alles klaar gezet was beneden ging ik tussen twee weeën in naar beneden. De verloskundige bleek nog niet opnieuw gebeld te zijn, Jasper belde terwijl ik naar de WC ging. De verloskundige kwam onze kant op.
Endorfine
Ondertussen ging ik op het matras liggen in de woonkamer, met kussen tussen mijn benen onder een dekentje de weeën opvangen. Paulina aaide me en masseerde mijn hoofd om endorfines los te krijgen. Ik wilde nog niet in bad gaan tot de verloskundige er was. De weeën werden ondertussen wel heftiger. Ik voelde dat er van onder naar boven toe getrokken werd. De pauze tussen de weeën werd korter denk ik. Ik was al lang niet meer aan het timen. Ik bedacht al wel dat ik dit geen 10 uur vol zou houden.
De verloskundige arriveerde, kwam zachtjes binnen en wachtte rustig af met contact maken tot ik er klaar voor was. Ze luisterde daarna even naar het hartje. Daarna ben ik nog een keer naar de WC gegaan. Een flinke tijd op gezeten, en nog verder leeg gespoeld (ik dacht echt dat ik na dit WC bezoek wel leeg was). Ondertussen kwam mijn moeder ook binnen en waren we compleet.
Bewegingsvrijheid in bad
Met frisse moet ging ik het bad in. Het fijne van het bad vond ik de bewegingsvrijheid. Ik kon makkelijk van positie wisselen. Ik heb tussen de weeën in heerlijk kunnen drijven en ontspannen. Maar dit waren korte momenten. Al snel kwamen ze zo kort op elkaar en was het moeilijk om met de weeënademhaling de weeën door te komen. Langzaam maar zeker kwam er persdrang bij op de top van de weeën. Het voelde ook fijner om over te gaan op de ademhaling om je kindje ‘naar beneden’ te ademen, de J-ademhaling. De laatste inhoud van mijn maag werd er uitgewerkt. Dit was een teken voor de verloskundige om haar spullen te gaan pakken.
Ik kon geen houding meer vinden die fijn was. Ik probeerde verschillende houdingen, hangend op mijn armen over de rand, liggend op mijn rug, maar niks werkte meer, mede omdat er ook rugweeën bij waren gekomen. De verloskundige vroeg of ik persdrang had en of ze nog een keer naar het hartje mocht luisteren. Dat mocht van mij, alleen wanneer wist ik even niet. Er zat geen pauze meer in de weeën.
De vliezen braken
Een uitdrijvingsoerkracht nam het over. Met iedere wee voelde ik Jochie lager komen en zijn hoofdje verder tussen mijn benen. Ik had ook erge rugweeën en mijn darmen bleken toch niet helemaal leeg. Het bekende branden volgde snel, maar t hoofdje stond nog niet, met iedere wee vroeg ik me af of ’t hoofdje nu stond, nee nog niet, nog meer brandden, nog niet. En toen deed ’t plop… De vliezen braken. Snel daarna stond het hoofdje, en werd ’t hoofdje geboren, en ik riep dat ’t hoofdje geboren was. Ik draaide van handen en knieën naar mijn rug. Ik voelde aan het hoofdje. Wat was het zacht!
Onze dochter kwam kijken
Ondertussen had mijn moeder Kyra wakker gemaakt. Kyra had aangegeven bij de geboorte te willen zijn. We hadden samen ook verschillende bevalfilmpjes op YouTube gekeken. Ze wist dat mama hard moest werken om een baby geboren te laten worden. Kyra was verder door alle drukte heen geslapen en ze wilde nu ook niet wakker worden. Mijn moeder heeft haar uit bed getild en mee naar beneden genomen. Ze waren net op tijd om het lijfje van Jochie geboren te zien worden.
2.22 uur Daar was hij dan, zwemmend onder water. Wat was hij zacht en klein. Ik haalde hem zelf naar boven. Hij bleef heel rustig, ademde en keek rond. Daar was Tobias, ons jochie.
Placenta op het droge
Samen bleven we in bad zitten. Kennismaken en wennen aan elkaar. Tobias bleef heel rustig. We lieten hem zwemmen hielden hem warm onder water. We hebben een klein uur in bad gezeten. De placenta was nog niet gekomen maar ik was ook nagenoeg geen bloed verloren. Ik vroeg me af wanneer het badwater zou verkleuren, maar dit gebeurde niet. Toen het water kouder begon te worden koos ik er zelf voor om uit bad te gaan en daar dan de placenta te laten komen. De navelstreng was te kort om verbonden te blijven. Jasper heeft toen samen met Kyra de navelstreng doorgeknipt. Eenmaal op het droge kwam de placenta met een gutsje bloed, en dat was ’t dan met het bloedverlies.
De uren daarna waren heerlijk ontspannen. Tobias lag bij mij huid op huid. Kyra pakte onze koekjes met muisjes om uit te delen. Na een uurtje werden alle controles gedaan. Dit was allemaal goed en we konden hem gaan aankleden. Ik had toch nog een paar hechtingen nodig, maar dat mocht de pret niet drukken.
Geheel volgens mijn wensen
Tijdens mijn hypnobirthing cursus had ik in een visualisatie oefening mij een bevalling voorgesteld van 3 uur. Dat dit ook werkelijkheid is geworden is voor mij heel bijzonder en krachtig, alsof mijn lichaam zich ook op die tijd had ingesteld.
Verder ben ik dus niet getoucheerd. De verloskundige was er, maar ze heeft verder niks gedaan behalve 1 keer naar het hartje geluisterd tijdens de bevalling.
In de kraamweek die volgde ben ik enorm verwend met 2 kraamverzorgers (1 stagaire), en een hele lieve Paulina die lekkere dingen bracht. De borstvoeding kwam goed opgang, Tobias lukte het binnen een paar dagen om goed aan te happen en te drinken. Ik was al snel weer op de been en beneden. Dat ik nu een heerlijke kraamtijd heb gehad heeft ook te maken dat ik de kennis en ervaring van de eerste keer naar deze keer meeneem. We wisten welke acties gedaan moesten worden en konden snel actie ondernemen, zoals kolven. Dit gaf zo veel rust dat ik echt op mijn kraamwolkje heb gezeten.
Ik gun iedereen een bevalling en kraamtijd die ik heb gehad. Het is precies verlopen zoals ik me gevisualiseerd had. Ik heb erg veel gehad aan de hypnobirthing cursus. Ik heb uit de cursus gepakt wat ik wilde om mijn bevalling te gebruiken. Daarnaast was de aanwezigheid van Paulina heel erg fijn. We hadden van te voren ook doorgesproken waar ze mij het beste in kon ondersteunen en dit heeft zij fantastisch gedaan.
Lees hier het krachtige geboorteverhaal van Liza’s oudste kind, Kyra.